Ξεκινησαμε τ απογευμα
πηγαμε βολτα στο βουνο
ξυπολητοι
να ματωσουμε τα ποδια μας
περπατησαμε
ο ηλιος ηταν γλυκος
πορτοκαλης εκεινες τις ωρες
δεν κοιταχτηκαμε ποτε
δεν ξεραμε ποιοι ειμαστε
το χαμε κανονισει απ την αρχη
πως τα ματια μας
θα ναι στις τσεπες μας για τουτη την βολτα
ετσι θα μπορουσε να χει η βολτα μας
μια πορεια
καλυτερη
να οριζουμε τον δρομο με τις ανασες των δεντρων
και τις μυρωδιες απ τα χαδια της φυσης στο λιγοστο αερακι
σιγα σιγα
μυριζαμε το βιολετι
να γιομιζει τον ουρανο
τα ποδια μου
πονουσαν τοσο
ηταν τοσο λαβωμενα
που δεν ενιωθα πια τις επιφανειες του δρομου
αγγιζα τον αστραφτερο ουρανο
κι ενιωθα το χερι σου σηκωμενο να τον φτασει
η παλαμη σου ακουστηκε καθαρη
οταν τον επιασες
11:11
ηταν και τα καταφερες
ακουσες
το χαμογελο μου
δεν χρειαστηκε ποτε να καπνισω εκεινο το τσιγαρο
