Duality

Ποτέ δεν θα γίνουμε ίδιοι.

Θα συναρτούμε όμως για πάντα αυτό που είμαι.

Εσύ θα δίνεις και θα παίρνεις

κι εγω θα στέκομαι ή θα φεύγω.

κι όλα αυτα θα καθορίζουν

ότι έπεται.

The End Of An Era

 

 Το τελος μιας εποχης
ερχεται

οταν πλεον σιγουρα
μεσα σ αυτο
εχεις γερασει..

και φευγεις..

Loop

 

 Γελουσε ομορφα
μ εναν ωραιο ηχο

η αρχικη μου προθεση
ηταν να τον ερωτευτω

καθομασταν στο μπαρ

εκανε πολυ ζεστη
μα υστερα απο μερικα ποτα
δεν ηταν και τοσο ανυποφορη

δεν θυμαμαι το χαμογελο του
μονο το γελιο του

ισως το ενα απ τα ματια του

κι οτι η αρχικη μου προθεση
ηταν να τον ερωτευτω..

..γελουσε ομορφα
μ εναν ωραιο ηχο

η αρχικη μου προθεση
ηταν να τον ερωτευτω

καθομασταν στο μπαρ

εκανε πολυ ζεστη
μα υστερα απο μερικα ποτα
δεν ηταν και τοσο ανυποφορη

δεν θυμαμαι το χαμογελο του
μονο το γελιο του

ισως το ενα απ τα ματια του

κι οτι..

Denying Gravity and Ground

Ειναι βεβαιο σχεδον

πως οταν περνας τη ροδοχρους ακμη της αγαπης

του παθους

και της εναντιωμενης κορυφωσης

και πτωσης

των εγω ταυτοχρονα

δυσκολα καθεσαι σ ενα τραπεζι μετα

να ριξεις χαρτια

η να συζητησεις

θα πρεπει να παρεις μια θεση?

εναν ρολο?

να κανεις τον dealer?

και να πλανεις το θυμα σου?

να κανεις τον παιχτη

να πλανιεσαι ακουσια?

να ριχνεις πασιεντζες μεσα σε τοιχους

και να πετας τα χαρτια σαν κινεζικα αστερακια στους περαστικους?

μια αλλη λυση ειναι να απαρνηθει το ολο σου

την υπαρξη της τραπουλας

και ν αποβει σε πραξεις και αποφασεις

που δεν ειναι μητε τεταμενες

μητε πραγματικες

μητε αποφασισμενες

ν αρνηθεις την βαρυτητα

και την γη ταυτοχρονα.

το καλυτερο μου χαμογελο

Αγριεμενοι θελω να μαστε

οταν θα τρεχουμε..

να με πνιγει το σαλιο μου

απο ευτυχια..

στις πλατειες

θα μυριζουμε την μεντα

και τα χειλη μας θα καινε

θα μαζευουμε τις φραουλες

γυμνοι

και θα μου πεις

πως ολα τουτα

δεν ειναι αυτο που νομιζω

κι εκει ακριβως θα σου χαρισω

το καλυτερο μου χαμογελο..

something to built-in

Καθεσαι
σ εκεινα τα γνωστα σκοταδια σου

και με βλεπεις
να χτιζομαι ραγδαια

λιγο πιο κατω απ το μπαλκονι σου

εκει που οι τοιχοι
απλωνονται διαπλατοι

και τα καγκελα
χαμογελουν
λευκα και στους δυο μας

το παραθυρο
ανοιχτο

παντα

θα θελα μια μερα να μου πεις
τι χτιζεται εκει εξω..

Γαρυφαλλια

Οι γριφοι λυνονται μονοι
τελευταια

λογω ελειψης χρονου
και συγκεντρωσης

ο Χρονος
γηραιοτερος

μερα με την μερα

με καθιζει σε παγκακια
καναπεδες
και θρονους

οταν πινει
λιγο παραπανω
σακε

με κοιταει στα ματια
η καπου εκει αναμεσα

τελευταια
με τρομαζει και λιγο

θελει λεει οι σολες μου να παταν
σε ανδρικα ποδια

πηρα λοιπον κι εγω
το κουστουμι του πατερα μου

σαν την προγιαγια μου
την Γαρυφαλλια

που εβγαινε κρυφα
τα βραδυα
στ αλογο
με την φορεσια του προπαππου

κι εκανε τον ανδρα
στα σκοταδια

και τρομαζε τους περαστικους..

.. για πλακα..