Φθινοπωρο
εισαι ελευθερος να πεσεις
εχεις τη αγραφη αδεια των φυλλων
και την συμπαρασταση των φιλων
στην πτωση
θυμαμαι τοτε
που επαιρνα κατι μπογιες τα βραδυα
και τις αλοιφα πανω μου
χωρις καθρεφτη
ουτε που θυμαμαι
τι εφτιαχνα
θυμαμαι ομως
τις φορες που επρεπε να ταξιδεψω
εκρυβα τα παντα
τις μπογιες
τα πινελα
σκεφτομουν
πως αν πεθανω σ εκεινο το ταξιδι
δεν θα θελα να βρουν τα χναρια μου
συνηθως
εκρυβα τ αδεια σωληναρια λαδομπογιας
στο ντουλαπι της κουζινας
κι ειχαν γινει πολλα κατα καιρους
τα μαζευα καποια πρωινα
και τα πηγαινα ενοχικα
στον καδο της γειτονιας
στην εισοδο του σπιτιου
φοβομουν μην πετυχω τους γειτονες
κοιταξουν εξερευνητικα την σακουλά
και με ρωτησουν κατι
μα πιο πολυ απ ολα
φοβομουν
αν τελικα δεν γυρνουσα απ το ταξιδι
κι ανοιγαν οι γονεις μου το ντουλαπι
και δεν βρισκαν πουθενα τιποτα ζωγραφισμενο
κανενα ιχνος μπογιας
μονο αδεια σωληναρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου